Αλεξάνδρα Μπακονίκα "Το φιλί"

Ερχόμενος σε επαφή με την ποίηση της Αλεξάνδρας Μπακονίκα πριν από ένα σχεδόν χρόνο ομολογώ ότι είπα και έγραψα πράγματα για τα οποία τώρα μετανιώνω. Αλλά νομίζω ότι έχει κανείς το δικαίωμα να αναιρεί τις απόψεις του ,όταν έρχεται σε στενότερη επαφή με το έργο ενός ποιητή κι όταν ο χρόνος δουλεύει μέσα του κάποια πράγματα . Είχα πει για την ποιήτρια ότι ο λόγος της είναι ρηχός και αναπαράγει τη φιλοσοφία της λογοτεχνίας του σούπερ μάρκετ . Είναι αλήθεια ότι η Μπακονίκα γράφει πολύ απλά , σχεδόν έχει την εντύπωση κανείς ότι έτσι μπορεί να γράψει ο οποιοσδήποτε . Αλλά δεν είναι έτσι . Κάθε λέξη είναι προσεκτικά μελετημένη και τοποθετημένη εκεί που πρέπει ώστε να συμπληρώσει το σύνολο που το κάθε ποίημα αποτελεί . Η Μπακονίκα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και τα πρώτα ποιήματά της δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό " Διαγώνιος" .Η ποίησή της μοιάζει φαινομενικά με ένα ημερολόγιο ερωτικών συναισθημάτων και πράξεων .Η γραφή της βασίζεται στο στοιχείο της ρεαλιστικής απεικόνισης και είναι απογυμνωμένη από περιττά στολίδια .Η τελευταία της ποιητική συλλογή "Το τραγικό και το λημέρι των αισθήσεων" μοιράζεται ανάμεσα στο ερωτικό και το κοινωνικό στοιχείο . Επέλεξα  το ποίημα "Το   φιλί " από  τη συλλογή  "Το γυμνό  ζευγάρι"

Το  φιλί 

Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μας δρόσιζε

η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα.

Στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου

φίσκα οι ταξιδιώτες

κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.

Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,

κι αν έκρινα απ' το φιλί

δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ

σε τί κραδασμούς ήταν δοσμένοι,

και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.

Παλιά, και σ' άλλα καράβια

έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,

ίσως τους εμπνέει η θέα

του ανοικτού ορίζοντα,

ίσως να είναι από σύμπτωση-

πριν ανεβώ τη σκάλα

αυτή τη σκηνή την περίμενα.