Τάκης Βαξεβάνογλου "Συνωμοσία"

Ο Τάκης Βαξεβάνογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1985. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης . Σήμερα εργάζεται ως νομικός σύμβουλος σε πολυεθνική εταιρεία στη Γαλλία . Η ποίηση του Βαξεβάνογλου έχει πολλά στοιχεία από τον καθημερινό προφορικό λόγο . Ο ποιητής αφήνει στην άκρη τους καθωσπρεπισμούς και την περιττή ωραιολογία , και αποδομεί με φιλοσοφική διάθεση, χιούμορ και συχνά δηκτικό ύφος πολλές από τις συμβάσεις και τα πρέπει της επικρατούσας ηθικής και λογικής . Από τη συλλογή "Αποστάτης / Υπηρέτης" ,η οποία ετοιμάζεται προς δημοσίευση , σας μεταφέρω το ποίημα "Συνωμοσία" .

Συνωμοσία 

Ας  υποθέσουμε  ότι  η  γη  παύει  να  γυρίζει
ότι   σταματημένα  όλα  περιπαίζουν  τον  παππού  Ηράκλειτο
τα  πάντα  ρει- μάδια
Ε   αυτό  κι  αν είναι  μεγάλη  απάτη !
Ε  αυτό   κι αν  έβαλε  την  ανθρωπότητα  σ'  έναν  απάνθρωπο  τροχό
να  πρέπει  λέει  συνέχεια  να  κάνει  τεμενάδες  σε  λεπτά  και  δευτερόλεπτα
κι άλλες  τέτοιες   αθλιότητες  
Όμως  εδώ  τα  πάντα  γκρι
Σε   απίστευτες   μεριές   φωλιάζει  μέσα  μας  η  ακινησία  
κι  ας  κάνεις  πως   δεν  τη  γνωρίζεις  και  την  προσπερνάς
Θα  μάθεις να  βγάζεις  τοπίο   μέσα  από  κάθε  πέτρα
Θα  μάθεις  να κάνεις   ξανά το  ανάποδο  και  το  πληκτικό
Τα  πάντα  ,όπως  πάντα  , χρή
χρή  σιωπαν
Για   να   μιλήσει   ξανά  η  μιλιά
Για  να  πληγώσει  ξανά  ο  λόγος
Για  να  ορθωθεί  ξανά  το  πέος

Αλεξάνδρα Ζαμπά "Κρασί χαράς"

H Αλεξάνδρα Ζαμπά είναι  μία   εξαιρετική  παρουσία   στο  χώρο  των γραμμάτων .Ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας ,γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από Ελληνίδα μητέρα και Κύπριο πατέρα .Έζησε στην Κύπρο μέχρι την αποφοίτησή της από τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση . Στη συνέχεια μετέβη στην Ιταλία όπου σπούδασε στο Πανεπιστήμιο "La Sapienza" της Ρώμης . Από τότε ζει και εργάζεται στην Ιταλία . Έχει ασχοληθεί με την παραγωγή κινηματογραφικών και τηλεοπτικών εκπομπών .Είναι επίσης πρόεδρος του συλλόγου Κυπρίων Ιταλίας "ΝΗΜΑ" .Το "Αιωρείται το βλέμμα" είναι η πρώτη ποιητική της συλλογή , με ποιήματα που γράφτηκαν στα Ιταλικά από το 2002 ως το 2009 , και μεταφράστηκαν έπειτα στα Ελληνικά . Η ποίησή της ,πραγματικά ώριμη , είναι αισθαντική και ιμπρεσιονιστική , αισιόδοξη , γεμάτη από χρώματα και κινήσεις .Αποπνέει μία φωτεινή εικόνα της ζωής και της φύσης . Δημοσιεύω το ποίημα " Κρασί χαράς ".

Κρασί  χαράς 

υπάρχουν  αισθήματα   φίλε  μου
που  οχυρώνουν  το  βλέμμα
τρεμουλιάσματα   πυγολαμπίδων
χτυπούν  από   χαρά

Και  τα  βλέφαρα
πρόσεξες   μήπως  φίλε  μου
πως  μισοκλείνουν  μεθυσμένα
παραδίδονται  στο  κρασί   της   χαράς!

Κώστας Γερμανός "Εκεί έξω"

Τον Κώστα Γερμανό τον γνώρισα τυχαία σε μία ποιητική βραδιά στην περιοχή της Ακρόπολης . Κλειστός άνθρωπος , αινιγματικός . Σου έδινε την εντύπωση ότι είναι περαστικός από αυτή τη χώρα , από αυτή την πόλη , από αυτή τη ζωή . Δεν είπαμε πολλά . Μου έδωσε μόνο ένα τρισέλιδο με μερικά ποιήματα που ακόμη δεν έχει δημοσιεύσει . Μου είπε ακόμη ότι γεννήθηκε στην Αμερική πριν από 48 χρόνια κι ότι ήρθε στην Ελλάδα στη δεκαετία του 90 .Μου εξομολογήθηκε την αγάπη του για το Ρίτσο , για τον Έζρα Πάουντ , για τον Τάσο Λειβαδίτη και την Ελένη Βακαλό . Στα ποιήματά του διαφαίνεται μία λεπτή μελαγχολία , η οποία ωστόσο κρύβει πάντοτε μέσα της την ελπίδα .Η ποίησή του είναι πεζολογική , με μεγάλο κατά κανόνα στίχο , στον οποίο ξετυλίγεται μια σκέψη , ένα συναίσθημα ή ένα βίωμα . Δημοσιεύω το ποίημα "Εκεί έξω" , το οποίο μου άρεσε ιδιαίτερα .

Φοβόμαστε  τον  καιρό  με το λιπόθυμο   χρώμα  του
ιστορίες   γυρνάνε   σαν  τα  καράβια   σε  φαγωμένα  λιμάνια
απ' την  αρμύρα  σκληραίνουν  τα  λόγια  μας
Έχουν   τον  τόνο  μιας  στρόγγυλης  πέτρας
που  την  πετάγαμε  μικροί   στο  χάος
και  μας  την  επέστρεφε  μισοτελειωμένη
Ζητάμε  κάτι   να   γύρει  πάνω  στον  ώμο  μας
ίσως  την    απαλάμη  μιας  βροχής
ίσως  το  νέκταρ   ενός   λουλουδιού
Είναι   μισός  και  λιπόθυμος  ο  καιρός
Είναι  αγίνωτες   οι   μέρες   στο  καλεντάρι  μας
Θα   φύγουμε  με  το  πρώτο  κάρπισμα  μιας  άνοιξης
Εκεί  έξω  υπάρχει  χώμα   με  ρίζες  έτοιμες  να  μας  δεχτούν
Εκεί  έξω  ακόμη   η   δροσιά  ρέει απ' τα  φύλλα 

Βασίλης Κογκίνης "Νιρβάνα"

O Βασίλης Κογκίνης γεννήθηκε το 1980 στην Άρτα . Η οικογένειά του , ωστόσο , μετακινήθηκε στην Αθήνα το 1984 ,οπότε ο Βασίλης μεγάλωσε σε ένα καθαρά αστικό περιβάλλον , το οποίο επέδρασε καταλυτικά στον τρόπο της γραφής του . Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες της Ασίας και της Αφρικής ,όπου ήρθε σε επαφή με μία άλλη διάσταση της ζωής . Στην ποίησή του , όπως λέει ο ίδιος , αξιοποιεί τα διδάγματα της ποιητικής του Νίκου Καρούζου και προσπαθεί να εγκλείσει σε μία ανθρώπινη και γι' αυτό προσωρινή ποιητική διάσταση το μεταφυσικό φαινόμενο

Νιρβάνα

Υψώνεσαι   ως  τα  πέρατα ως  τη  στιγμή  της  άκρας  απουσίας

μυαλό   που τρέχεις   με  ταχύτητα   σεισμού

Αταραξίας  το  ανάγνωσμα 

Σιωπή  περικυκλώνει  τη  σιωπή

όταν   σημάδευα  με  το  πιστόλι  τις   αγίνωτες   σκέψεις  

μύριες  φωνές   χαμήλωναν   ως  το  σημείο  που  δεν  έχει   τίποτε  να  πεις  

βρεγμένη  η   λάμψη   στο   παράθυρο  που  έβρεχε 

δεν  έχει  υγρασία   δεν  έχει   ηλεκτρισμό   δεν  έχει  σκοτεινιά  δεν  έχει

σφηνώνονται   στα   μέρη   της  ευχής  τα  πάντα 

τελειώνουν  μάχες  με  το   ανερμήνευτο

σκαμμένο  χώμα   κάποτε  προμήνυες  τοκετούς 

τώρα   λεπτή   ευθυτενής   γραμμή  

δικάζει  με  το  μέτρο   των  Θεών   στιγμές   φθαρτές   

Συμπαρουσίαση των ποιητικών συλλογών της Φροσούλας Κολοσιάτου και της Ευφροσύνης Μαντά Λαζάρου

Γράφει  η  Άντη  Μαραγκίνη

10-3-2015 . Τρίτη βράδυ στο Βιβλιοπωλείο «Γαβριηλίδης» στο κέντρο της Αθήνας .Συμπαρουσίαση των ποιητικών έργων της Φροσούλας Κολοσιάτου και της Ευφροσύνης Μαντά Λαζάρου , δύο αξιόλογων ποιητριών της Κύπρου . Παρακολουθώ από καιρό το έργο των δύο αυτών ποιητικών φωνών κι έτσι αποφάσισα να παρευρεθώ στην εκδήλωση. Ο χώρος του βιβλιοπωλείου , δύο βήματα από το σταθμό του Μετρό στο Μοναστηράκι , είναι ιδιαίτερα ελκυστικός , με το καφενείο του στο ισόγειο και με την αίθουσα των παρουσιάσεων στον πρώτο όροφο . Είχα παρευρεθεί και σε άλλες παρουσιάσεις στον ίδιο χώρο . Η ατμόσφαιρα εκείνο το βράδυ ήταν πολύ ζεστή , με την παρουσία των ποιητριών , αλλά και άλλων αξιόλογων ανθρώπων των γραμμάτων ,όπως ο Γιώργος Μοράρης , η [από τις αγαπημένες μου διηγηματογράφους ] Καίτη Βασιλάκου , η Αλεξάνδρα Ζαμπά και η Τίτσα Διαμαντοπούλου . Μετά από μία μισάωρη παραμονή στο καφενείο του Βιβλιοπωλείου ,όπου έγιναν οι πρώτες συστάσεις και οι ποιήτριες καλωσόρισαν τους προσκεκλημένους και υπέγραψαν τα βιβλία τους , ανεβήκαμε στον πρώτο όροφο , στην αίθουσα εκδηλώσεων . Και εδώ ο χώρος ήταν προσεγμένος και είχε μία καλλιτεχνική φινέτσα .Οι ομιλητές είχαν ήδη λάβει τις θέσεις τους . Την εκδήλωση χαιρέτησε ,αρχικά , ο εκδότης των δύο βιβλίων και ιδιοκτήτης του Βιβλιοπωλείου Σάμης Γαβριηλίδης . Στη συνέχεια ,η Μαρία Παναγίδου , μορφωτική ακόλουθος της Πρεσβείας της Κύπρου έκανε μία εισαγωγή στο έργο και των δύο ποιητριών , αναφερόμενη στη μεγάλη προσφορά τους στα νεοελληνικά γράμματα . Ακολούθησε ο Κώστας Τσιαχρής , φιλόλογος και κριτικός , ο οποίος μίλησε με έναν πολύ γοητευτικό τρόπο για το έργο «Σκοτεινή Συγκατοίκηση» της Φροσούλας Κολοσιάτου . Το κείμενό του ήταν άμεσο , εύστοχο και βαθειά ποιητικό . Μπόρεσε με μεγάλη ευστροφία , παρατηρητικότητα και λογοτεχνική αρτιότητα να διακρίνει τους βασικούς αρμούς της ποίησης της Κολοσιάτου και να μεταφέρει τη δική του συγκίνηση στο κοινό. Στη συνέχεια , η ποιήτρια Ασημίνα Ξηρογιάννη διάβασε αποσπάσματα από τη συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου . Η φωνή της βραχνή και ζεστή , καθαρά θεατρική , άγγιξε τις χορδές όλων μας . Η άρθρωσή της ήταν καθαρή . Ήξερε πώς να χειριστεί τις παύσεις , που να τονίσει τις λέξεις , πως να μεταφέρει το συναίσθημα που βγάζουν τα ποιήματα .Τη σκυτάλη πήρε ο ποιητής Χρίστος Κρεμνιώτης ,ο οποίος αναφέρθηκε στη «ναρκοσυλλέκτρια» της Ευφροσύνης Μαντά Λαζάρου . Ο λόγος του διαφορετικός από εκείνον του προηγούμενου ομιλητή , αλλά εξίσου δραστικός . Προσέγγισε με φιλοσοφική διαύγεια και με επιστημονική ορολογία έναν τόσο δυνατό ποιητικό λόγο όσο αυτόν της Μαντά Λαζάρου και τόνισε τις Ελιοτικές αναφορές και την επική χροιά αυτής της ποίησης . Ικανότατος χρήστης του λόγου ,κατάφερε νομίζω να διαγράψει το γενικό περίγραμμα της λογοτεχνικής ταυτότητας της ποιήτριας . Το λόγο έπειτα πήρε η Αλεξάνδρα Ζαμπά ,ποιήτρια και θεατρική συγγραφέας . Επιχείρησε με τον αέρα της μεγάλης δασκάλας και με την ανθρωπιά του αληθινού καλλιτέχνη μία παράλληλη προσέγγιση της ποίησης των δύο ποιητριών ,επισημαίνοντας κοινούς θεματικούς και δομικούς άξονες .Ο λόγος της ήταν τεκμηριωμένος και ώριμος , και εντυπωσίασε με την εκφραστική του δύναμη . Στο τέλος της όμορφης αυτής βραδιάς διαβάστηκαν ποιήματα από την Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου και την Ασημίνα Ξηρογιάννη . Επρόκειτο για μία άρτια από καλλιτεχνική και φιλολογική άποψη βραδιά , η οποία μας έδωσε την ευκαιρία όχι μόνο να απολαύσουμε την ποίηση δύο σημαντικότατων λογοτεχνικών παρουσιών , αλλά και να γνωρίσουμε σπουδαίους νέους ανθρώπους της διανόησης ,όπως ο Χρίστος Κρεμνιώτης , η Ασημίνα Ξηρογιάννη και ο Κώστας Τσιαχρής . Αλλά πάνω απ΄όλα επιβεβαιώθηκε ότι ο Σάμης Γαβριηλίδης είναι ένας οξυδερκής εκδότης ,ο οποίος αναδεικνύει τους σωστούς ανθρώπους .

Άντη Μαραγκίνη ,ποιήτρια 

Αποστόλης Κροντήρης "Φυγή"

Ο Αποστόλης Κροντήρης γεννήθηκε στη Σάμο από γονείς γιατρούς . Έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Ρωσία ,όπου και σπούδασε ιατρική ,ακολουθώντας τον επαγγελματικό δρόμο των γονιών του . Πήρε την ειδικότητα του καρδιολόγου και σήμερα εργάζεται στη Γερμανία . Η αγάπη του για την ιατρική συμβαδίζει με εκείνη για την ποίηση . Η ποίησή του διακρίνεται από το κουβεντιαστό και στοχαστικό της ύφος . Θυμίζει συνομιλία με έναν υποθετικό ακροατή ,στην οποία η ποιητική φωνή εξομολογείται με έναν αινιγματικό τρόπο προσωπικές ανησυχίες . Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι η μονοτονία , η αναζήτηση του ωραίου , ο φόβος της φθοράς . Από την ποιητική συλλογή "Επικίνδυνα μονοπάτια" ,την οποία ετοιμάζει , παρουσιάζουμε το ποίημα "Φυγή"

Ας  πούμε   ξεπεράσαμε  τη  λύπη
πήραν  ν' ανθίζουν  τα  λουλούδια   στους κήπους
βρήκαμε  ένα  άνοιγμα  στον  κύκλο
οι  κίτρινες  ημέρες   τάχα   έπεσαν   από   τα  κλωνάρια
και  τα  κλωνάρια   έμειναν  τουλάχιστον  γυμνά
χωρίς   φτιασίδια   και  χωρίς  υποσχέσεις
Ας  πούμε  ήρθαν  χρώματα   να  μας  καλωσορίσουν
γαλάζιο  κόλλησε   πάνω στα  χέρια  μας
λευκό  μας  απειλεί  πως  θα  εισβάλει
Ας  πούμε  έχουμε  απ' το  σώμα κι  απ' το  βάρος  μας
πολλά  να  θυμηθούμε
αλλά  μια  κίνηση  μας  διώχνει
άνεμος   μας   πετάει  στην άκρη
τα  παιδιά  μας  κυνηγούν   με το  χαμόγελο
Ας  πούμε  ξεχαστήκαμε  να  περιμένουμε  το  τέλος