Θα έρθει κάποτε ένας καιρός
έλεγε ο φασίστας στον δουλέμπορο, που
θα απαγορεύουμε στον άνθρωπο να εκφέρει λέξεις
στο όνομα του ανθρωπισμού.
Σιγά, του αποκρίθηκε ο δουλέμπορος
μην κάνουμε και δουλεμπόριο στο όνομα της αγάπης.
Ανόητε, φιλάς εικόνες και αγοράζεις θυμιατά
ενοίκια πληρώνεις για το νεκρό κορμί σου
από τη μύτη σου και πέρα, όμως, δε βλέπεις.
Και πήρε στην αγκαλιά του μια βάρκα
κι άρχισε να φουσκώνει την ιδέα του
σα θεός που πρωτοσκέφτηκε τον χαμαιλέοντα.
Σας αποχαιρετώ μ' ένα μίσος
Στολισμένο με αστερίες και βότσαλα
Ένα μίσος -καλοκαίρι
Μαυρισμένο κι αλμυρό
Μ' ένα χτένισμα που θυμίζει
τέντα σκισμένη απ'τον άνεμο
Μίσος- κατοικίδιο
Υπαρξιακό κι αναπαυτικά καθισμένο
Στο χαλί στο σαλόνι σας
Μίσος παντοτινά μισό
Που θα'ταν ξεπεσμός να φτάσει
Ως το μαχαίρι τη σκανδάλη ή τη βρισιά
Μίσος μίσος είσαι εδώ ;
Παρουσιάσατε αρμ
Πληγωμένο πουλάκι μέσα στη χούφτα μου
Ιδού ο Νυμφίος έρχεσαι
αν κι είσαι απλώς μια τραγωδία
που ξέσπασε στα γέλια
βλέποντας τον εαυτό της
Μίσος μου αφ' υψηλού αλλά κοντοπίθαρο
ή μίσος-καρχαρίας μέσα στο μπόι μιας μαρίδας
Λεπρό ανάμεσα σε πιο λεπρούς
Έναν καιρό και Μια φορά
Με αποχαιρετάς
σαν κύκνος που ένοχος για τους αληθινά ενόχους
καταπίνει το τραγούδι του
