Χριστόφορος Ανδρέου "Μεταξύ των χειλιών"

Ο Χριστόφορος Ανδρέου κατάγεται από την Κύπρο αλλά ζει και εργάζεται στο Λίβερπουλ .Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Παρίσι και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία .Η θητεία του στην ποίηση ξεκινά από το 2010 ,όταν εξέδωσε την πρώτη ποιητική συλλογή του στα Αγγλικά με τίτλο "The broken time" .Από το 2012 και μετά ετοιμάζει τη δεύτερη δουλειά του ,αυτή τη φορά στα ελληνικά .Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από το πεζολογικό της ύφος , την έντονη ειρωνεία , την ποικιλία των θεμάτων και τους έξυπνους συμβολισμούς .Το ποίημα "Μεταξύ των χειλιών" είναι ένα μικρό δείγμα της γραφής του ποιητή .

Κανονικά   μεταξύ  των   χειλιών  και  των  χειλιών 

υπάρχει  μια  μεγάλη απόσταση 

όπως ας  πούμε  Σαχάρα  -  Αρκτικός  Ωκεανός

όπως  μεταξύ  ξηρασίας  και   πάγου

αλλά  έλα  που  έρχονται  οι  γλώσσες  και  τα  κάνουν όλα  άνω κάτω

κι  αλλάζουν  τα κεφάλια   σε  κινούμενες  μοτοσυκλέτες  

κι  από  τη   σύγκρουση  αντί να  βγούνε  πτώματα

βγαίνουν   κορμιά  γεμάτα  έκσταση ;

Βάκης Λοιζίδης "Κοιτάζω από τον γκρεμό το ποίημα"

Ο Βάκης Λοιζίδης δεν είναι ασφαλώς άγνωστος σε όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα δρώμενα στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 20 ετών .Ανήκει σε μία ομάδα δημιουργών που σηματοδοτούν την ανάδυση μιας νέας Κυπριακής ποιητικής σχολής με αξιώσεις .Μιας σχολής η οποία υφολογικά παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις της αντίστοιχης νεότερης ελληνικής ποίησης αλλά την ίδια στιγμή κατορθώνει σε επίπεδο θεματικής να ξεφύγει από το φάντασμα του εθνοκεντρισμού και να ανοιχτεί σε ευρύτερα πεδία προβληματισμού και έκφρασης . Ο Βάκης Λοιζίδης είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους ποιητές -αν όχι ο καλύτερος- αυτής της σχολής .Η ποίησή του συλλαμβάνει αυτό που εγώ ονομάζω "ύψος" στην ποιητική σύνθεση : ισορροπεί τέλεια ,πάντοτε σε μια ανώτερη βαθμίδα ποιότητας , ανάμεσα στην απλότητα και στην πολλαπλότητα .Τα ποιήματά του κατορθώνουν να μένουν πάντοτε στην περιοχή του ουσιώδους .Τίποτε το περιττό , τίποτε το αναίτιο ,τα πάντα αρθρωμένα με γεωμετρική αρτιότητα . Ο Λοιζίδης έχει εκδώσει μέχρι τώρα έξι ποιητικές συλλογές .Επέλεξα ένα αριστουργηματικό ποίημα με αυτοαναφορικό χαρακτήρα από τη συλλογή " Τα στοιχειώδη" του 2009 

Ξέρεις  τι'ναι

να  σ' εξουθενώνει  μια λέξη
Να  σου παίρνει  το  νόημα
Ν'αλλαξοπιστεί  στον γκρεμό
Εκεί  που  τη  χειρίζεσαι   απταίστως
Να  σου  προκύπτει  μη  ούσα
Να  σε  τυραννά
Να   θέλεις   να  την  παρατήσεις  
Κι αυτή να  γεμίζει  καπνό
τα  σοκάκια  της μνήμης
Να'χει  όλες  της  τις  αισθήσεις
Την ώρα  του   τοκετού

Ξέρεις  τι'ναι
να  σ' εγκαταλείπουν οι  λέξεις
να μένεις  μόνο 
με τη  μυρωδιά  των  ανθρώπων 
που τις  κατοίκησαν 
να  μείνεις  μόνο με την εμμονή
της  πρωτοτυπίας

Ξέρεις  τι  σημαίνει
να  σε  προδώσει  το  ποίημα ;

Κλαίρη Ζαχαρίου "Ονειροκρίτες"

Η Κλαίρη Ζαχαρίου είναι 27 ετών και κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη .Ωστόσο ζει μόνιμα στην Κωνσταντινούπολη ,όπου και διατηρεί δική της επιχείρηση . Γνωρίζει άριστα την τουρκική γλώσσα και παράλληλα με τη δουλειά της ασχολείται και με μεταφράσεις κειμένων στα τούρκικα . Έχει μεταφράσει μεταξύ άλλων Poe , Rilke , Eluard , Marineti, Orwel . H δική της ποιητική κατάθεση φέρει έντονο το στίγμα του ρομαντισμού ,αλλά παράλληλα υιοθετεί πολλές από τις τεχνικές της υπερρεαλιστικής γραφής : συναισθηματικά πληθωρική , λεκτικά τολμηρή , γεμάτη από φαινομενικά ασύνδετες εικόνες τις οποίες συνέχει ένα ασίγαστο πάθος . Η Κλαίρη μας έστειλε το ποίημα της «Ονειροκρίτες» από την ποιητική της συλλογή «Σε αναμονή…»

Το  όνειρο   σε  βγάζει   σε  πόρτες  ανοιχτές

Ερωτικά  καλέσματα  στα  βήματα  του  αόρατου

σπινθήρες   πόθου  και   ξαναμμένα  μάτια

Εδώ  χωρίς   υπερβολές   σε  περιμένω

Τελώ  θυσίες  και  το  αίμα   με  κυκλώνει 

Φλογερά   σημάδια   ερεθισμού

όπου  το  έγκαυμα  σημαδεύει  αρχαία  στιγμή

και  το νερό   δε  στέκεται  στις  χούφτες

Κρατήρες    σ’ όλο   το  μέλλον  

αποστάγματα  του  ζωντανού 

λεμονανθοί   με  το άρωμα  της  άνοιξης

καρφώνεις  τα  όνειρα   στις  πέτρες

κι  όσο  χτυπάς  ανακατώνονται 

Δε  μένουν   σύνορα  να  προσπεράσεις

Θολές   εικόνες  συνοδεύουν  τις  ματιές  σου

ξανοίγματα    της  απουσίας

χώροι   μέσα  σε χώρους  άγνωστους

Επικίνδυνα  κύματα  χωρίς  βοριάδες

Κάποτε  μου χτυπούν  τα  χέρια   και γράφω

Γράφω  για  τον  καιρό  που  μου  δυσκολεύει 

Την  ανάγνωση  της  θάλασσας

και  την  ακρόαση   του   πιθανού

Γράφω  για  τη  δεμένη  μου  ενοχή

για το    ποδήλατο  της  παιδικής μου   μνήμης

Άντη Μαραγκίνη "Esse est percipi"

H Άντη Μαραγκίνη [φιλολογικό ψευδώνυμο] είναι καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης ,αποσπασμένη στο εξωτερικό . Η σχέση της με την ποίηση ξεκίνησε σχετικά πρόσφατα ,αφού για ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα έγραφε διηγήματα και άρθρα σε γνωστά λογοτεχνικά περιοδικά .Αυτή την περίοδο ετοιμάζει την πρώτη ποιητική συλλογή της ,η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα τιτλοφορείται "Εμπειρικά". Η ποίησή της έχει φιλοσοφικό υπόβαθρο .Απηχεί τη μεγάλη αγάπη της για τη φιλοσοφία .Θέματα όπως η αδυναμία του ανθρώπου να συλλάβει τα όρια και το σκοπό της ύπαρξής του , το απροσδιόριστο και ακατόρθωτο , η τραγικότητα της δίψας για υπέρβαση , οι πολλαπλές αποχρώσεις του έρωτα , διατρέχουν τα περισσότερα από τα ποιήματα αυτής της συλλογής . Σε επίπεδο έκφρασης , η Άντη Μαραγκίνη προσπαθεί και το καταφέρνει σε πολύ μεγάλο βαθμό να συνταιριάξει τη ραθυμία του πεζού λόγου με τη δραστικότητα του ποιητικού λόγου . Το ποίημα "Esse est percipi" είναι χαρακτηριστικό του τρόπου γραφής της

Esse   est   Percipi

Αντιλαμβάνομαι  σημαίνει  Υπάρχω
Στα   χάσματα της  σιωπής και  στα  κενά  αέρος
Πιάνω τις  μέδουσες  και  μένουν  σχήματα
Πιάνω τις  αστραπές  και  μένει   λάμψη
Ό,τι  βαδίζει  πέρα  από τ' αγγίγματα δεν  είναι
Ό,τι   κοιτάει   ξοπίσω από  τα  μάτια δεν  υπάρχει
Και  τώρα που φιλιώνομαι  με  τις  σκιές
και  ζω  χωρίς το βάρος του  τον χρόνο
Τώρα που τα  κομμάτια δεν μπορούν να  συμπληρώσουν  σώμα
Σιγά  Σιγά  απελευθερώνομαι
και  γίνομαι  κι  εγώ
ένα  νεύμα  μια  αφή