Βάκης Λοιζίδης "Κοιτάζω από τον γκρεμό το ποίημα"

Ο Βάκης Λοιζίδης δεν είναι ασφαλώς άγνωστος σε όσους παρακολουθούν προσεκτικά τα δρώμενα στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας των τελευταίων 20 ετών .Ανήκει σε μία ομάδα δημιουργών που σηματοδοτούν την ανάδυση μιας νέας Κυπριακής ποιητικής σχολής με αξιώσεις .Μιας σχολής η οποία υφολογικά παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις της αντίστοιχης νεότερης ελληνικής ποίησης αλλά την ίδια στιγμή κατορθώνει σε επίπεδο θεματικής να ξεφύγει από το φάντασμα του εθνοκεντρισμού και να ανοιχτεί σε ευρύτερα πεδία προβληματισμού και έκφρασης . Ο Βάκης Λοιζίδης είναι κατά τη γνώμη μου ένας από τους καλύτερους ποιητές -αν όχι ο καλύτερος- αυτής της σχολής .Η ποίησή του συλλαμβάνει αυτό που εγώ ονομάζω "ύψος" στην ποιητική σύνθεση : ισορροπεί τέλεια ,πάντοτε σε μια ανώτερη βαθμίδα ποιότητας , ανάμεσα στην απλότητα και στην πολλαπλότητα .Τα ποιήματά του κατορθώνουν να μένουν πάντοτε στην περιοχή του ουσιώδους .Τίποτε το περιττό , τίποτε το αναίτιο ,τα πάντα αρθρωμένα με γεωμετρική αρτιότητα . Ο Λοιζίδης έχει εκδώσει μέχρι τώρα έξι ποιητικές συλλογές .Επέλεξα ένα αριστουργηματικό ποίημα με αυτοαναφορικό χαρακτήρα από τη συλλογή " Τα στοιχειώδη" του 2009 

Ξέρεις  τι'ναι

να  σ' εξουθενώνει  μια λέξη
Να  σου παίρνει  το  νόημα
Ν'αλλαξοπιστεί  στον γκρεμό
Εκεί  που  τη  χειρίζεσαι   απταίστως
Να  σου  προκύπτει  μη  ούσα
Να  σε  τυραννά
Να   θέλεις   να  την  παρατήσεις  
Κι αυτή να  γεμίζει  καπνό
τα  σοκάκια  της μνήμης
Να'χει  όλες  της  τις  αισθήσεις
Την ώρα  του   τοκετού

Ξέρεις  τι'ναι
να  σ' εγκαταλείπουν οι  λέξεις
να μένεις  μόνο 
με τη  μυρωδιά  των  ανθρώπων 
που τις  κατοίκησαν 
να  μείνεις  μόνο με την εμμονή
της  πρωτοτυπίας

Ξέρεις  τι  σημαίνει
να  σε  προδώσει  το  ποίημα ;