Ο Δημήτρης Γιαλαμάς ,αν και πρωτοεμφανιζόμενος στα ποιητικά δρώμενα το 2014 με την ποιητική συλλογή του "Μισή ζωή - μισή τιμή" [εκδόσεις ARTplus] , έχει διανύσει μία μακρά πορεία ως καθηγητής ελληνικής φιλολογίας στη μέση εκπαίδευση . Έδρα του μία μεγαλoύπολη της Θεσσαλίας , η Λάρισα ,όπου ζει τα τελευταία χρόνια ,έχοντας πια συνταξιοδοτηθεί και έχοντας αφιερωθεί στην υπηρεσία της ποίησης . Ήρθα σε επαφή με το έργο του μέσω ενός φίλου του ποιητή και κριτικού , ο οποίος μου τον συνέστησε και με παρακίνησε να διαβάσω τα ποιήματά του . Ας δούμε λοιπόν μερικά πράγματα για την ποιητική του Δημήτρη Γιαλαμά . Κατ' αρχάς ,πρόκειται για μία γραφή ρεαλιστική ,με ζωηρό κοινωνικό και πολιτικό υπόβαθρο , βασισμένη σε εμπειρίες και σε εικόνες από τα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην Ελλάδα μετά το 2009 . Ο ποιητής επηρεάζεται έντονα από την παρακμή της χώρας μας , οργίζεται με την αγοραπωλησία των αισθημάτων ,τάσσει τα ποιήματά του στην πρώτη γραμμή της διαμαρτυρίας και επιτίθεται με τα βέλη της ειρωνείας κατά των υπευθύνων για την απανθρωποποίηση των θεσμών και της ζωής μας . Χρησιμοποιεί λόγο απλό , διανθισμένο με πολλές λέξεις από την καθημερινότητα αλλά και από την καθαρεύουσα . Η ποιήτρια Άντη Μαραγκίνη γράφει για τον Γιαλαμά " Συχνά η ποίησή του κραυγάζει , εξεγείρεται , ξεσπά . Αφήνει στην άκρη τους καθωσπρεπισμούς και τα κομψά σχήματα και μας καλεί να δούμε , να αφουγκραστούμε , να διαμαρτυρηθούμε .Ίσως βέβαια με μια δόση υπερβολής . Αλλά πάντοτε με γνήσια δύναμη ψυχής" . Πολλά επίσης από τα ποιήματά του έχουν τη μορφή στίχων που προορίζονται για μελοποίηση , και πιστεύω πως αυτό αποτελεί μία συνειδητή επιλογή του ποιητή , χωρίς φυσικά αυτή η επιλογή να στερεί από τα ποιήματα την καλλιτεχνική τους αξία . Έτσι, γίνεται χρήση της ομοιοκαταληξίας και του μέτρου , ενώ παράλληλα χρησιμοποιούνται παραδοσιακά στιχουργικά σχήματα ,όπως το σονέτο ή η μπαλάντα . Συνοψίζοντας , η ποίηση του Γιαλαμά είναι ηχηρή , συχνά ρητορική [χωρίς αυτό να μειώνει την αξία της ] , ειρωνική και έντονα συναισθηματική .Δημοσιεύω το ποίημα "Παρά θιν" αλός"
Παρά θιν' αλός
κάπου στο Αιγαίο
σκάει ο λαός
πλατσουρίζει μες στο κύμα
αναδυόμενος αφρός
Τι κρίμα....
Παρά θιν' αλός
χάνεται ο αλός
κόβεται στο νήμα
ή όπως λέμε
βαθυγάλανος ουρανός
Τι κρίμα ...χωρίς φως
χάλασε ο καιρός
στης ιστορίας σου
το μνήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου