Ανδρέας Καρακόκκινος "Κλεμμένο πορτοκάλι"

Ο Ανδρέας Καρακόκκινος κατάγεται από την Κύπρο . Γεννήθηκε στην κατεχόμενη σήμερα Μόρφου . Σήμερα ζει στη Θεσσαλονίκη ,όπου και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ . Στην πρώτη του ποιητική συλλογή "Πνοή της άνοιξης " ο ποιητής υμνούσε με μία μελαγχολική διάθεση τον έρωτα , αναζητούσε το αντίδοτο της ερωτικής απόγνωσης στην ποίηση και περιέγραφε με σχεδόν δοξαστικό τρόπο την άνοιξη . Πρόσφατα έφτασε στα χέρια μου και η δεύτερη συλλογή του "Λεμονανθοί στο πέλαγο" .Όταν την ολοκλήρωσα , σκέφτηκα : "τι όμορφη ποίηση" ! .Μέσα από τα ποιήματά του αναδεικνύεται μία βαθιά ευαισθησία κι ένας τρυφερός τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πιο οδυνηρά βιώματα . Βιώματα που έχουν να κάνουν με τον τόπο καταγωγής του , την Κύπρο . Αναπολεί λοιπόν ο ποιητής τις μέρες της ομορφιάς ,όταν ο τόπος του δεν είχε ακόμη μοιραστεί στα δύο .Επισκέπτεται τις εγκαταλειμμένες αυλές , τα φαγωμένα από το χρόνο παράθυρα των σπιτιών , τους δρόμους ,τα λουλούδια που μεγαλώνουν μόνα τους , συγκινείται και μεταφέρει τη συγκίνησή τους σε κάθε ευαίσθητο άνθρωπο . Πράγματι αυτό που καταφέρνει ο ποιητής είναι να αγγίξει τον αναγνώστη του , να τον κάνει συμμέτοχο στη λεπτή του θλίψη και κρατήσει ζωντανή την ιστορική του μνήμη . Η κοινωνικοπολιτική χροιά είναι παρούσα , αλλά η διάχυσή της στα ποιήματα γίνεται με έναν διακριτικό τρόπο ,ικανό ωστόσο να οδηγήσει τη σκέψη του αναγνώστη στα δραματικά γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία του πολύπαθου νησιού . Η συλλογή αποτελείται από 24 ολιγόστιχα ποιήματα κι από μία μεγάλη ποιητική σύνθεση που οργανώνεται σε οκτώ επιμέρους αποσπάσματα . Ο δε λόγος του ποιητή είναι λιτός και συγκρατημένος αλλά ικανός να αποτυπώσει με ενάργεια τις σκέψεις και τα συναισθήματά του . Παραθέτω το ποίημα "Κλεμμένο πορτοκάλι"

Βάφαμε τις αυλές
με ανυπόμονες ματιές
μακραίναμε το χρόνο
ανάμεσα στις ανάσες
δυο βιβλίων ιστορίας
γνέθαμε τον έρωτα
στα μπλε τετράδια
εκεί που κρύβαμε τα μυστικά μας
και στο εξώφυλλο της καρδιάς
πλάθαμε με πηλό τα όνειρα
σε χρώμα κλεμμένου πορτοκαλιού
από τον κήπο δίπλα στο σχολείο


ύστερα ήρθε απρόσμενα
μια κόκκινη καταιγίδα φονική
τα έκλεψε όλα
και μας άφησε μονάχα
φλούδες αναμνήσεις