Ένα ακόμη θαυμάσιο ποίημα από τη συλλογή της Άντης Μαραγκίνη "Τα εμπειρικά" , το "Κουαρτέτο" αποτελεί μία υπαρξιακή εξομολόγηση , οργανωμένη με έναν ασυνήθιστο τρόπο σε τέσσερα σκέλη - αποτυπώσεις των διαθέσεων του ποιητικού υποκειμένου. Κάθε αποτύπωση ,εκτός της τελευταίας , έχει ως αφορμή μία λεπτομέρεια , ένα στιγμιότυπο στο οποίο το υποκείμενο επικεντρώνει το ενδιαφέρον του και ξεδιπλώνει μια εμπειρία καθοριστική για τη ζωή του . Στην τελευταία αποτύπωση , το ασήμαντο παραχωρεί τη θέση του σε εκείνο το στοιχείο που διαπερνά , σύμφωνα με την ποιητική ματιά της Μαραγκίνη , τη ζωή του ανθρώπου σε όλες τις φάσεις της , σε εκείνο που σκηνοθετεί κάθε στιγμή της καθημερινότητάς μας , και είναι ο θάνατος .
Κάθε απόγευμα μοιράζω τον εαυτό μου σε τέσσερα κομμάτια
Το πρώτο Το δεύτερο Τρίτο Τελευταίο
ένα χρώμα ένα ρούφηγμα μια ρυτίδα η πρόβα
στο φλιτζάνι της μύτης μεγαλώνει για το θάνατο
του καφέ σε μαντήλι ολοένα να μη ξεχνιόμαστε
τα χείλη που αγόρασα σκάβει που κάθε μέρα
που έδωσα στο Κάιρο απειλεί μας σκηνοθετεί
σε κείνον Μήνα Ιούλη με σημαδεύει
το ναύτη κι ο ιδρώτας "παραδίδομαι"
μεσημέρι μύριζε φωνάζω
του Απρίλη βαριά
του ογδόντα μπαχαρικά
επτά
